Ван коргоосу

Википедия дан
Ван коргоосу
Армян каршылыгынын бөлүгү
Дата

19—апрель 1915 — 17 май

Орун

Ван вилаети, Осмон империясы
Батыш Армения же Түркия Түркия

Өзгөрүүлөр

Армян утуусу

Каршы тараптар
Осмон империясы Армян федайи
Колбашчылар
Жевдет бий
Халил бий
Көпрүлү Казим бий
Арам Манукян
Тарап күчтөрү
5.300 аскер 1.300
Жоготуулар
Белгисиз, бирок өтө көп Аскердик жактан аз, бирок 55,000 Армяндар кырылган

Ван коргосу (арм. Վանի հերոսամարտ) — 1915 - жылы армяндардын кыргынында, Осмон империясынын Ван вилаетинде армян калкын кыруу аракетине каршы Вандын армян калкынын куралдуу каршылыгы.[1][2]

Бир нече замандаш байкоочулар жана кийинчерээк тарыхчылар Осмон өкмөтү шаардагы армяндардын куралдуу каршылыгын атайылап шыкактады [3] [4] Жана андан кийин бул козголоңду депортация жана кыргынды баштоону актоо үчүн негизги шылтоо катары колдонгон деген тыянакка келишкен. Армяндар бүт империяда. [5] Күбөлөрдүн айтымында, Вандагы армяндардын туруму коргонуу жана кыргынга каршылык көрсөтүү аракети болгон. [6] [7] Өзүн-өзү коргоо аракети армяндардын геноцидди танган адабияттарында көп айтылат; ал геноцидди актоо жана армяндарды куугунтуктоолорду негиздүү деп көрсөтүү үчүн « аскердик зарылдыктын » альфасы жана омегасы болуп калды. [8]

Ван шаарынын борбору

Колдонулган адабияттар[түзөтүү | булагын түзөтүү]

  1. Balakian, 2004
  2. Herbert Adams Gibbons, Armenia in the World War, 1926.
  3. A-Dō (Ter Martirosyan), 1867-1954, Hovhannes (2017). Van 1915 : the great events of Vasbouragan. Sarafian, Ara. London: Gomidas Institute. pp. 98–134. ISBN 9781909382374. OCLC 1013977931. 
  4. Erickson, 2001
  5. Akçam, 2006
  6. Akçam, 2007
  7. Dadrian, 2002
  8. Ihrig, Stefan (2016). Justifying Genocide: Germany and the Armenians from Bismarck to Hitler. Harvard University Press. p. 109. ISBN 978-0-674-50479-0. Still today, this alleged uprising in Van holds a central place in the denialist and justificationalist arguments.16 It also served as a pretext and a justification for anti-Armenian measures at the time, not just in Van itself, but in general. It epitomized and once more "proved" the alleged treacherousness of the Ottoman Armenians—it became, as Vahakn Dadrian put it, "the alpha and omega of the plea of 'military necessity.' "