Эшмечилик
Кол өнөрчүлүктүн бир түрү. Байыртан берки көчмөндүүлүктө күндөлүк турмуш-тиричилик жагын көздөп, жалаң мал чарбачылыгына байланышкан калк боз үйдүн боолорун, бирдемелерди байлоо жана жүктөө үчүн муну кыргыз аялдары жапырт кармашкан.
Эшменин үч түрү бар. Жалаң жүндөн эшилүүчү жип-шууларга боз үйдүн: «уук боосу», «түндүк боосу», «туурдук боосу», «үзүк боосу» анан «кырчоосу» сыяктуулар кирет. Жалаң кылдан көбүнчө «чылбыр», «аркан» эшилет. Анан кылга жүндү бөлөп, «желе» кулун-тайга «нокто», козу-улакка «көгөн» эшишкен. Кап, баштык, уук боолору да ошондой эшилген. Кыргыздын кылчык койлорунун жүнү эшмечилик үчүн негизги жердик болгон.
Маалыматтын булагы
[түзөтүү | булагын түзөтүү]Акматалиев Амантур Сейтаалы уулу. Кыргыздын кол өнөрчүлүгү. Бишкек 1996: ISBN — 5-655-00960-9(жеткиликсиз шилтеме)