Анафора
Анафора—(гр.— жогору көтөрүү)—речтин баш жагында эки же андан артык жолдордо окшош сөздөрдүн кайталанып келишин билдирген стилистикалык фигура.
- Быйыл жаздын гүлдөрү көп,
- гүлдөрү сопун.
- Быйыл жаздын чөптөрү көп,
- чөптөрү сонун.
(М. Абылкасымова)
Мында «быйыл жаздын» деген сөз кайра кайталанып, келип, анафора түзүлүп жатат. Ыр саптарындагы сөздөр тыбыштык жагынан да окшошуп анафора түзүлө берет:
- Карагаттай көзүңдөн,
- Кагылайын өзүңдөн.
(А. Токомбаев)
"Манас" эпосунда
[түзөтүү | булагын түзөтүү]Эпосто А. кеңири колдонулат:
- Мейли Манас алабы,
- Мейли Манас баатырды
- Балакеттүү Макел дөө
- Байлап кетип калабы? (Сагымбай Орозбаков, 4.239).
«Манаста» синтаксистик бир өңчөй башталыш кеңири өнүккөн, айрыкча каармандардын диалог, монологдорунда көп учурайт: «Бирөөнүн тону тон болбос, Бирөөнүн аты ат болбос» (Саякбай Каралаев, 2.63).
Колдонулган адабияттар
[түзөтүү | булагын түзөтүү]- "Манас" энциклопедиясы/Мамлекеттик тил жана энциклопедия борбору.Бишкек: Кыргыз энциклопедиясынын Башкы редакциясы, - 1995. 1-т. - 440. ISBN -5-89750-013-4
- Булак: http://kyrgyzinfo.ru Archived 2021-09-22 at the Wayback Machine